Kip neemt de auto

Als de kuilen en gaten het toestaan ligt onze gemiddelde snelheid in de provincies Nampula en Niassa rond de 60 km per uur. Daarmee zoeven we door menig dorp dat langs de weg van Mepapa naar Lichinga ligt. Regelmatig jagen we geiten, honden en kippen luid toeterend opzij. De weg is van ons. Vrijwel altijd gaat dat goed. Behalve vrijdagavond, net voor zonsondergang. Die ene kip denkt kennelijk dat ze nog wel even voor de auto langs kan oversteken. Boink horen we ergens tegen de auto. Helaas, we kijken elkaar veelbetekenend aan….sneu voor de eigenaar.
Twee kilometer verderop vraag ik Custodio, de chauffeur om even te stoppen. Ik maak een paar foto’s van een dorpje in de avondzon en een paar dorpsbewoners komen nieuwsgierig kijken. Ze beginnen naar de voorbumper te wijzen en we kijken verbijsterd mee. Er hangt een kip onder de bumper, met één vleugel zit ze klem en verder lijkt alles OK. Custodio haalt haar voorzichtig los en constateert dat er niets gebroken is. Daar komt een man aangefietst: “Mijn kip!” Na de boink die ook in het dorp was gehoord, had hij angstvallig naar de weg gekeken: geen kip! En op goed geluk was hij achter ons aangefietst. Kip en eigenaar worden herenigd en daar gaat ze dan; de kip die 2 kilometer met de auto meeliftte en met de fiets de zelfde afstand terugreisde naar haar dorp. Die heeft vanavond heel wat te vertellen thuis. En wij ook…