conferentiegangers en doeners

Direct van de vuilnisophalers in de leprakolonie naar de internationale lepraconferentie van de Wereldgezondheidsorganisatie WHO. Afgelopen week moest ik in een dag wel een enorme brug slaan. Op dinsdagochtend ontmoette ik de kinderen in de Okra Kolonie in West Bengalen. De volgende ochtend was ik een van de 90 deelnemers aan de Lepraconferentie. Een kleurrijk gezelschap, maar lang niet zo inspirerend als de kinderen in West Bengalen.
Lange speeches in allerlei accenten en tongvallen. Succesverhalen van dalende aantallen patiënten en zorgwekkende verhalen van wegglijdende aandacht en hoge aantallen handicaps onder de nieuwe patiënten. In veel landen komt leprabestrijding in een fase dat we moeten knokken om op de agenda te blijven. Dus moeten we energiek en vindingrijk zijn. Er komt steeds meer belangstelling voor het gebruik van rifampicine, een van de antibiotica inde cocktail die lepra kan genezen, als preventief medicijn voor familieleden en buren van een nieuw gevonden patiënt. Door de Leprastichting betaald onderzoek laat zien dat dit medicijn de kans op nieuwe gevallen halveert.
Volgend jaar gaan we het verder uitproberen in een van die gebieden in Indonesië waar we maar geen vat kunnen krijgen op de constante stroom van nieuwe patiënten We zijn al gewend om van iedere nieuwe patiënt meteen de familie, collega’s en buren te onderzoeken op besmetting. Vanaf volgend jaar krijgen zij nu ook een pilletje. Dat pilletje halveert de kans dat zij ook lepra krijgen. Daar kun je over confereren, prima. Maar nog veel belangrijker is het om het gewoon te gaan doen. Want iedere patiënt die we kunnen voorkomen is er een!